غز ما با رمزگذاری حافظه در تکانه‌های الکتریکی از طریق پرتاب نورون‌های عصبی در نقاط مختلف مغز و ایجاد شبکه پیچیده‌ای از تکانه‌ها که تفکرات و تجربیات ما را کدگذاری می‌کنند، کار می‌کند. این بدان معناست که برخلاف کامپیوتر که مکان مشخصی برای هر فایل در نظر می‌گیرد، حافظه در تمام مغز منتشر می‌شود. مغز انسان واژه‌ها یا قوانینی را که چگونگی ویرایش آنها را نشان می‌دهند، ذخیره نمی‌کند و نیز نمادهای محرک‌های بصری را خلق نمی‌کنند بلکه آنها را در حافظه موقت و کوتاه‌ مدت ذخیره کرده و سپس آن را به حافظه بلند مدت انتقال می‌دهد.

 کامپیوترها تمام این موارد را انجام می‌دهند اما موجودات زنده این کار را انجام نمی‌دهند. اما استعاره از ذخیره کامپیوتری، روش مؤثری برای اختصاص بخشی از ظرفیت مغز به جنبه فکری است و این بدان معناست که این ظرفیت بزرگ‌تر از آن چیزی است که پیش‌تر تصور می‌شد زیرا تنوع گوناگونی در سیناپس‌ها بیش‌تر از چیزی است که تصور می‌شد. محققان بخشی از مغز را که مسئول حافظه بلندمدت است، بازسازی کردند. آنها موشی را با کمک مدل‌سازی سه‌بعدی کامپیوتری مورد آزمایش قرار دادند تا بتوانند عملکرد حافظه را مورد بررسی قرار دهند.

مغز ما برخلاف کامپیوتر که مکان مشخصی برای هر فایل دارد، حافظه در تمام مغز منتشر می‌شود

 محققان دانشگاه تگزاس اولین بار که هر کدام از بخش های رشته‌های عصبی را بازسازی کردند، از شدت پیچیدگی و تنوع میان سیناپس‌ها شگفت‌زده شدند. آنها با این کار مشاهده کردند که یک آکسون به دو سیناپس منتهی به یک دندریت وصل شده بود. این نشان‌ دهنده آن است که نورون پیام‌های تکثیر شده را ارسال می‌کند. پژوهشگران با الگوریتم‌های تازه ایجاد شده و فناوری‌های میکروسکوپی، این سیناپس‌ها را در سطح نانومولکولی بازسازی کردند و توانستند آنها را با جزئیات بیش‌تر بررسی کنند.

 آنها از تفاوت‌های بسیار اندک موجود در اندازه جفت‌های سیناپسی شگفت‌زده شدند به طوری که تنها حدود هشت درصد تفاوت در اندازه آنها وجود دارد. این هشت درصد تفاوت اهمیت زیادی دارد. این اندازه‌ها در قالب کوچک، متوسط و بزرگ بودند. محققان دریافتند که اگر این سه اندازه بیش‌تر از این شوند، کم‌تر از هشت درصد از یکدیگر متمایز می‌شوند و مغز می‌تواند با استفاده از اندازه‌گیری‌های کم‌تر پیشرفته، بیشتر از آنچه تصور می‌شود اطلاعات در خود ذخیره کند. در واقع، اندازه سیناپس‌ها تغییر می‌کند تا سیگنالی را که ارسال می‌کنند، اندازه کرده و تطبیق آنها را با یکدیگر بیش‌تر کند. این بدان معناست که اندازه سیناپس‌ها هر دو یا ۲۰ دقیقه تغییر می‌کند و از این طریق، خود را با سیگنال‌های دریافتی هماهنگ می‌کنند.

 منبع: bigbangpage.com - sciencealert.com